+44 161 250 7771

Powszechność błędnej diagnozy w przypadku dzieci w UK (zaniedbania medyczne): Skala problemu, która wymaga natychmiastowej uwagi

błędna diagnoza u dziecka w UK

Brytyjski system ochrony zdrowia, powszechnie znany jako NHS, boryka się z narastającym kryzysem błędnych diagnoz pediatrycznych (tzw. zaniedbania medyczne). Problem ten dotyka tysięcy polskich rodzin mieszkających w Wielkiej Brytanii, które często napotykają dodatkowe bariery językowe i kulturowe w komunikacji z brytyjskimi lekarzami. Według najnowszych danych, aż jedno na osiemnaścioro dzieci w UK doświadcza błędnej diagnozy, co przekłada się na dramatyczne konsekwencje zdrowotne, emocjonalne i finansowe dla całych rodzin.

Szczególnie niepokojące jest to, że najmłodsi pacjenci – niemowlęta i małe dzieci poniżej drugiego roku życia – są najbardziej narażeni na pomyłki diagnostyczne. W tej grupie wiekowej wskaźnik błędnych diagnoz niektórych schorzeń, takich jak zapalenie wyrostka robaczkowego, sięga niemal 100 procent. To szokująca statystyka, która powinna zaniepokoić każdego rodzica korzystającego z brytyjskiej służby zdrowia.

Alarmujące statystyki: liczby, które mówią wszystko

Skala problemu błędnych diagnoz pediatrycznych w UK jest znacznie większa, niż mogłoby się wydawać. NHS Resolution, organizacja zajmująca się roszczeniami przeciwko brytyjskiej służbie zdrowia, ujawniła, że między 2017 a 2021 rokiem koszty związane z błędami diagnostycznymi wyniosły oszałamiające 1,14 miliarda funtów. To nie tylko abstrakcyjna liczba – za każdym funtem kryje się historia dziecka, które nie otrzymało właściwej pomocy na czas.

W samym tylko okresie 2023-2024 odnotowano wzrost skarg pediatrycznych o ponad 10 procent, z 1939 do 2136 przypadków. Najbardziej alarmujące jest to, że podstawowa opieka zdrowotna, czyli przychodnie GP, odpowiada za aż 58 procent wszystkich błędów diagnostycznych. To właśnie tam większość rodziców szuka pierwszej pomocy dla swoich dzieci, i to właśnie tam najczęściej dochodzi do tragicznych pomyłek.

Warto również zwrócić uwagę na specyficzne grupy wiekowe. Dzieci poniżej pierwszego roku życia stanowią grupę najwyższego ryzyka – aż 75 procent noworodków i 65 procent niemowląt w pierwszym roku życia, które padły ofiarą błędnej diagnozy, doznało poważnych urazów. Prawie połowa z nich (48 procent) cierpiała na uszkodzenia mózgu w wyniku niewłaściwego lub opóźnionego leczenia.

Najczęściej mylone schorzenia: gdzie system zawodzi

Analiza danych z brytyjskich szpitali i przychodni ujawnia wyraźny wzorzec schorzeń, które są najczęściej błędnie diagnozowane u dzieci. Na czele tej niechlubnej listy znajduje się zapalenie wyrostka robaczkowego, które w przypadku dzieci przedszkolnych jest mylnie rozpoznawane w 19 do 57 procent przypadków. U dzieci poniżej drugiego roku życia wskaźnik ten wzrasta do przerażających niemal 100 procent.

Co szczególnie niepokojące, brytyjskie dane pokazują, że 16,7 procent dzieci poddawanych jest niepotrzebnej operacji usunięcia wyrostka. Oznacza to, że prawie co szóste dziecko trafiające na stół operacyjny z podejrzeniem zapalenia wyrostka w rzeczywistości nie cierpi na to schorzenie. Dziewczynki w wieku 11-15 lat są szczególnie narażone na błędną diagnozę – wskaźnik niepotrzebnych operacji w tej grupie sięga 22,4 procent, często z powodu mylenia objawów z dolegliwościami ginekologicznymi.

Drugim wielkim problemem jest rozpoznawanie sepsy – schorzenia, które rozwija się błyskawicznie i może prowadzić do śmierci w ciągu kilku godzin. Brytyjskie media regularnie donoszą o tragicznych przypadkach dzieci, które zmarły z powodu nierozpoznanej sepsy. Co gorsza, objawy sepsy często są mylone z mniej groźnymi infekcjami wirusowymi, co prowadzi do fatalnych w skutkach opóźnień w leczeniu.

Spektrum zaburzeń autystycznych to kolejny obszar, gdzie brytyjski system zdrowia dramatycznie zawodzi. Ponad 75 procent dzieci z autyzmem otrzymuje właściwą diagnozę dopiero około 8 lat po pierwszej wizycie u specjalisty zdrowia psychicznego. To oznacza lata straconych możliwości terapeutycznych i edukacyjnych, które mogłyby znacząco poprawić jakość życia tych dzieci.

ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, również znajduje się wysoko na liście błędnie diagnozowanych schorzeń. Badania sugerują, że prawie milion dzieci w UK może być niewłaściwie zdiagnozowanych z ADHD, otrzymując niepotrzebne leki psychotropowe o nieznanych długoterminowych skutkach. Szczególnie narażone są dzieci urodzone pod koniec roku kalendarzowego, które często są mylnie diagnozowane tylko dlatego, że są młodsze i mniej dojrzałe od swoich rówieśników w klasie.

Złamane urazy i przeoczone infekcje

Szpitalne oddziały ratunkowe w UK notują niepokojąco wysoki wskaźnik błędów w diagnozowaniu urazów ortopedycznych u dzieci. Prawie połowa wszystkich błędów diagnostycznych na oddziałach ratunkowych dotyczy właśnie złamań i innych urazów układu kostnego. Najczęściej przeaczane są złamania biodra (22 procent) oraz kręgosłupa (18 procent) – urazy, które mogą mieć katastrofalne konsekwencje dla rozwoju i mobilności dziecka.

Problem ten wynika często z niewłaściwej interpretacji zdjęć rentgenowskich lub całkowitego zaniechania wykonania badań obrazowych. Presja czasu, przepełnione oddziały ratunkowe i brak doświadczonych radiologów pediatrycznych przyczyniają się do sytuacji, w której dzieci są odsyłane do domu ze złamaniami uznanymi za “zwykłe stłuczenia”.

Ludzkie tragedie za statystykami: historie, które wstrząsnęły Brytanią

Za każdą statystyką kryje się prawdziwa historia dziecka i jego rodziny. Przypadek małego Williama Meada, który zmarł w wieku zaledwie 12 miesięcy, stał się symbolem systemowych zaniedbań brytyjskiej służby zdrowia. William cierpiał na sepsę wywołaną zapaleniem płuc, jednak podczas licznych wizyt u lekarza GP oraz rozmów z konsultantami NHS 111, jego stan był bagatelizowany. Późniejsze dochodzenie wykazało aż 16 niewykorzystanych okazji do uratowania życia chłopca.

Równie wstrząsająca jest historia 13-letniej Marthy Mills, która zmarła na sepsę w szpitalu King’s College Hospital w Londynie. Rodzice Marthy wielokrotnie alarmowali personel medyczny o pogarszającym się stanie córki, jednak ich obawy były ignorowane. Hierarchiczna struktura szpitala i kultura lekceważenia obaw rodziców doprowadziły do tragedii, która mogła być unikniona. Przypadek Marthy doprowadził do wprowadzenia “Reguły Marthy” – przełomowej zmiany dającej rodzinom prawo do natychmiastowego wezwania zespołu ratunkowego.

Pięcioletnia Kelsey Smart to kolejna ofiara błędnej diagnozy. Dziewczynka miała klasyczne objawy zapalenia opon mózgowych, włączając w to charakterystyczną wysypkę, która nie blednie pod naciskiem. Mimo to, dwóch lekarzy zdiagnozowało u niej “wirusowe zapalenie żołądka”. Kelsey zmarła w ciągu kilku godzin od drugiej wizyty lekarskiej, pozostawiając zrozpaczoną rodzinę i pytania o podstawowe kompetencje diagnostyczne brytyjskich medyków.

W maju 2022 roku, 16-miesięczny James Philliskirk zmarł z powodu sepsy wywołanej przez paciorkowce grupy A w Sheffield Children’s Hospital. Szokujące jest to, że lekarze zdiagnozowali u niego ospę wietrzną, mimo że chłopiec przechodził tę chorobę zaledwie trzy tygodnie wcześniej. Śledztwo wykazało, że zaniedbania medyczne szpitala przyczyniły się do śmierci dziecka, co doprowadziło do utworzenia stanowiska Głównej Pielęgniarki ds. Sepsy.

Jak polskie rodziny szukają pomocy

Polskie rodziny mieszkające w UK wykazują specyficzne wzorce poszukiwania informacji o błędnych diagnozach pediatrycznych. Najczęściej wyszukiwane frazy to “błędna diagnoza dziecka UK”, “NHS pomyłka lekarska dzieci” oraz “jak zaskarżyć NHS błąd diagnostyczny”. Te bezpośrednie, nacechowane emocjonalnie zapytania odzwierciedlają frustrację i desperację rodziców, którzy czują się zawiedzeni przez system.

Charakterystyczne jest również łączenie polskich i angielskich terminów w wyszukiwaniach, takich jak “GP nie rozpoznał choroby dziecka” czy “hospital misdiagnosis reklamacja”. To pokazuje, jak polska społeczność w UK balansuje między dwoma systemami językowymi, szukając pomocy w swojej trudnej sytuacji.

Popularne są także zapytania o charakterze praktycznym: “druga opinia lekarska dziecko UK”, “prywatny pediatra polski UK” oraz “tłumacz medyczny NHS”. Te wyszukiwania wskazują na konkretne działania, jakie rodzice podejmują, gdy tracą zaufanie do brytyjskiego systemu opieki zdrowotnej. Wiele rodzin szuka również informacji prawnych, wpisując frazy takie jak “odszkodowanie za błąd lekarski UK dziecko” czy “polski prawnik medyczny UK”.

Na forach internetowych, szczególnie na grupach Facebook dla Polaków w UK, regularnie pojawiają się dramatyczne wpisy rodziców używających hasztagów #NHSzawiodło, #błędnadiagnoza czy #ratujciemojedziecko. Te społecznościowe sygnały alarmowe często są pierwszym miejscem, gdzie rodzice szukają wsparcia i rad od innych, którzy przeszli podobne doświadczenia.

Systemowe przyczyny kryzysu diagnostycznego

Brytyjski system ochrony zdrowia zmaga się z wieloma strukturalnymi problemami, które bezpośrednio przekładają się na jakość diagnoz pediatrycznych. Przede wszystkim, chroniczne niedofinansowanie NHS prowadzi do sytuacji, gdzie lekarze pierwszego kontaktu mają zaledwie 10 minut na konsultację. W tym czasie muszą zebrać wywiad, zbadać dziecko, postawić diagnozę i wypisać ewentualne recepty. To stanowczo za mało czasu na dokładną ocenę stanu małego pacjenta, szczególnie gdy nie może on sam opisać swoich dolegliwości.

Braki kadrowe są kolejnym krytycznym czynnikiem. UK boryka się z poważnym deficytem pediatrów – na 100 tysięcy dzieci przypada znacznie mniej specjalistów niż w innych rozwiniętych krajach europejskich. To oznacza, że dzieci często są diagnozowane przez lekarzy bez specjalistycznego przygotowania pediatrycznego, co znacząco zwiększa ryzyko błędu.

System szkoleń medycznych również wymaga gruntownej reformy. Młodzi lekarze zgłaszają, że czują się nieprzygotowani do diagnozowania schorzeń pediatrycznych, szczególnie u najmłodszych pacjentów. Aż 77 procent lekarzy rezydentów przyznaje, że popełnia błędy diagnostyczne częściej niż raz w miesiącu. To alarmująca statystyka, która wskazuje na systemowe niedociągnięcia w edukacji medycznej.

Kultura hierarchiczna w brytyjskich szpitalach stanowi dodatkową barierę dla właściwej diagnozy. Młodsi członkowie personelu często boją się kwestionować decyzje starszych kolegów, nawet gdy mają wątpliwości co do postawionej diagnozy. Badania pokazują, że tylko 70 procent personelu medycznego czuje się bezpiecznie, zgłaszając obawy dotyczące bezpieczeństwa pacjentów.

Technologia jako nadzieja: nowe narzędzia diagnostyczne

W obliczu kryzysu diagnostycznego, brytyjski NHS coraz częściej zwraca się ku rozwiązaniom technologicznym. Sztuczna inteligencja i systemy wspomagania decyzji klinicznych są stopniowo wprowadzane w szpitalach i przychodniach, oferując nadzieję na poprawę dokładności diagnoz pediatrycznych.

Elektroniczne systemy przepisywania leków, które mają być w pełni wdrożone w całej służbie zdrowia do końca 2025 roku, mogą znacząco zredukować błędy w dawkowaniu leków dla dzieci – problem, który dotyka aż 13 procent wszystkich recept pediatrycznych. Systemy te automatycznie przeliczają dawki na podstawie wagi i wieku dziecka, eliminując ryzyko pomyłek w obliczeniach.

Systemy wczesnego ostrzegania pediatrycznego (PEWS – Paediatric Early Warning Systems) to kolejne narzędzie, które ma potencjał uratowania życia. Te skomputeryzowane systemy monitorują parametry życiowe dziecka i automatycznie alarmują personel, gdy wykryją oznaki pogarszającego się stanu. Wprowadzenie standaryzowanego systemu PEWS w całej Anglii od listopada 2023 roku stanowi znaczący krok naprzód w rozpoznawaniu sepsy i innych stanów zagrożenia życia.

Aplikacje mobilne i telemedycyna również odgrywają coraz większą rolę. Niektóre trust’y NHS testują aplikacje pozwalające rodzicom przesyłać zdjęcia wysypek czy nagrania kaszlu dziecka, co pomaga lekarzom w wstępnej ocenie przed wizytą. To szczególnie przydatne w przypadku charakterystycznych objawów, takich jak wysypka przy zapaleniu opon mózgowych.

Bledna diagoza Martha's rule

Reguła Marthy: przełom w upodmiotowieniu rodzin

Wprowadzenie “Reguły Marthy” w kwietniu 2024 roku stanowi być może najważniejszą reformę w brytyjskim systemie ochrony zdrowia od dekad. Ta procedura, nazwana na cześć 13-letniej Marthy Mills, daje rodzinom prawo do natychmiastowego wezwania niezależnego zespołu medycznego, gdy wierzą, że stan ich dziecka się pogarsza, a ich obawy są ignorowane.

Wczesne dane z pierwszych miesięcy funkcjonowania Reguły Marthy są imponujące. Na 143 szpitalach, które wdrożyły procedurę, odnotowano 2389 wezwań między wrześniem 2024 a lutym 2025 roku. Co istotne, aż 73 procent z nich pochodziło od zaniepokojonych rodzin, a niemal połowa dotyczyła ostrego pogorszenia stanu pacjenta. Te interwencje doprowadziły do 129 potencjalnie ratujących życie działań, w tym 57 pilnych przyjęć na oddział intensywnej terapii.

Reguła Marthy reprezentuje fundamentalną zmianę w kulturze brytyjskiej medycyny – od paternalistycznego modelu, gdzie “lekarz wie najlepiej”, do podejścia partnerskiego, uznającego rodziców za kluczowych członków zespołu opiekującego się dzieckiem. To szczególnie ważne dla rodzin z barierami językowymi, które wcześniej mogły czuć się marginalizowane w procesie diagnostycznym.

Sukces Reguły Marthy już inspiruje kolejne reformy. NHS England planuje rozszerzenie podobnych mechanizmów na inne obszary opieki pediatrycznej, dając rodzinom większy głos w decyzjach dotyczących zdrowia ich dzieci. To krok w kierunku systemu, który rzeczywiście stawia pacjenta – i jego rodzinę – w centrum uwagi.

Wpływ na polskie rodziny: dodatkowe wyzwania

Polska społeczność w UK, licząca setki tysięcy rodzin z dziećmi, napotyka szczególne wyzwania w brytyjskim systemie ochrony zdrowia. Bariera językowa stanowi pierwszą i często najtrudniejszą przeszkodę. Mimo że wiele polskich rodzin włada językiem angielskim na poziomie komunikatywnym, medyczna terminologia i stres związany z chorobą dziecka mogą znacząco utrudniać efektywną komunikację z lekarzami.

Różnice kulturowe w podejściu do opieki zdrowotnej stanowią kolejne wyzwanie. Polski model, gdzie rodzice często domagają się natychmiastowych badań i antybiotyków, zderza się z brytyjskim podejściem “wait and see” (poczekajmy i zobaczmy). To może prowadzić do frustracji i poczucia, że obawy rodziców nie są traktowane poważnie, co w przypadku poważnych schorzeń może mieć tragiczne konsekwencje.

Brak znajomości systemu NHS i przysługujących praw dodatkowo komplikuje sytuację. Wiele polskich rodzin nie wie, że ma prawo do drugiej opinii, tłumacza medycznego czy złożenia formalnej skargi. Często również nie są świadomi istnienia organizacji wspierających pacjentów czy możliwości uzyskania odszkodowania za błąd medyczny.

Społeczność polska w UK wypracowała własne mechanizmy wsparcia. Grupy na Facebooku, takie jak “Polskie Mamy UK” czy “Zdrowie Dzieci UK”, stały się nieformalnymi sieciami wymiany informacji i wsparcia. To tam rodzice ostrzegają się nawzajem przed konkretnymi przychodniami, polecają sprawdzonych lekarzy i dzielą się strategiami skutecznego komunikowania się z NHS.

Praktyczne porady dla rodziców: jak zmniejszyć ryzyko błędnej diagnozy

Wiedza o tym, jak efektywnie poruszać się po brytyjskim systemie ochrony zdrowia, może dosłownie uratować życie dziecka. Pierwszą i najważniejszą zasadą jest dokumentowanie wszystkiego. Rodzice powinni prowadzić szczegółowy dziennik objawów, robić zdjęcia wysypek czy innych widocznych symptomów oraz notować wszystkie wizyty lekarskie i zalecenia.

Przygotowanie do wizyty lekarskiej jest kluczowe. Przed wizytą warto spisać wszystkie objawy, pytania i obawy. Podczas krótkiej, 10-minutowej konsultacji łatwo jest zapomnieć o istotnych szczegółach. Lista pomoże upewnić się, że wszystkie ważne informacje zostaną przekazane lekarzowi.

Nie należy bać się być asertywnym. Jeśli rodzic czuje, że coś jest nie tak z dzieckiem, ma prawo domagać się dokładniejszych badań lub skierowania do specjalisty. Frazy takie jak “I am really concerned about my child” (Jestem naprawdę zaniepokojony stanem mojego dziecka) czy “I would like a second opinion” (Chciałbym drugą opinię) mogą pomóc w zwróceniu uwagi lekarza.

W przypadku podejrzenia poważnego schorzenia, szczególnie sepsy, rodzice powinni znać kluczowe objawy alarmowe i nie wahać się wezwać karetki. Objawy sepsy u dzieci to między innymi: nienaturalnie zimna lub gorąca skóra, szybki oddech, senność i trudności z wybudzeniem, wysypka która nie blednie pod naciskiem, oraz u niemowląt – wybrzuszenie ciemiączka.

Droga do odszkodowania: gdy system zawiedzie

Gdy dojdzie do błędnej diagnozy z poważnymi konsekwencjami, rodziny mają prawo ubiegać się o odszkodowanie. System prawny w UK przewiduje możliwość dochodzenia roszczeń za błędy medyczne, jednak proces ten może być skomplikowany i długotrwały.

Pierwszym krokiem jest zawsze złożenie formalnej skargi do danego NHS Trust. Ma to nie tylko znaczenie dla konkretnego przypadku, ale także pomaga w identyfikacji systemowych problemów. Skargi należy składać w ciągu 12 miesięcy od zdarzenia, choć w wyjątkowych okolicznościach termin ten może być przedłużony.

Jeśli skarga nie przyniesie satysfakcjonującego rozwiązania, można skierować sprawę do Parliamentary and Health Service Ombudsman. To niezależna instytucja, która może nakazać NHS przeprosiny, zmiany w procedurach, a także wypłatę odszkodowania.

W przypadku poważnych konsekwencji błędnej diagnozy, warto rozważyć pomoc prawną. Istnieje wiele polskich kancelarii prawnych specjalizujących się w błędach medycznych, w tym takie, które oferują obsługę w języku polskim. Wiele z nich działa na zasadzie “no win, no fee” (brak wygranej, brak opłaty), co oznacza, że rodzina nie ponosi kosztów, jeśli sprawa nie zakończy się sukcesem.

Średnia wysokość odszkodowania za błąd diagnostyczny u dziecka wynosi obecnie ponad 200 tysięcy funtów, choć w przypadkach skutkujących trwałym uszczerbkiem na zdrowiu kwoty mogą sięgać milionów. Te środki mają pokryć nie tylko cierpienie dziecka, ale także koszty długoterminowej opieki, terapii i utraconego potencjału zarobkowego.

Przyszłość diagnostyki pediatrycznej w UK: światełko w tunelu

Mimo obecnych wyzwań, przyszłość diagnostyki pediatrycznej w UK rysuje się w jaśniejszych barwach. NHS Patient Safety Strategy, zaktualizowana w kwietniu 2025 roku, stawia redukcję błędów diagnostycznych jako jeden z głównych priorytetów na kolejne lata.

Planowane jest znaczące zwiększenie liczby pediatrów, z celem osiągnięcia europejskich standardów do 2030 roku. Równolegle, programy szkoleniowe dla lekarzy pierwszego kontaktu mają być wzbogacone o intensywne moduły pediatryczne, ze szczególnym naciskiem na rozpoznawanie stanów zagrożenia życia.

Inwestycje w infrastrukturę diagnostyczną również dają nadzieję na poprawę. Rząd brytyjski zapowiedział utworzenie 160 nowych centrów diagnostycznych do 2025 roku, z czego znaczna część będzie wyposażona w sprzęt dedykowany badaniom pediatrycznym. To powinno znacząco skrócić czas oczekiwania na kluczowe badania i zmniejszyć presję na oddziały ratunkowe.

Być może najważniejsza jest jednak zmiana kulturowa, która powoli zachodzi w brytyjskiej medycynie. Coraz więcej szpitali i przychodni przyjmuje model opieki skoncentrowanej na rodzinie, uznając rodziców za pełnoprawnych partnerów w procesie diagnostycznym i leczniczym. To szczególnie ważne dla społeczności migrantów, w tym Polaków, którzy często czuli się marginalizowani w systemie.

Czas na systemową zmianę

Powszechność błędnej diagnozy u dzieci w UK to problem, który wymaga natychmiastowej i kompleksowej odpowiedzi. Statystyki są alarmujące – jedno na osiemnaścioro dzieci doświadcza błędnej diagnozy, a w przypadku niektórych schorzeń i grup wiekowych wskaźniki te są jeszcze wyższe. Za każdą liczbą kryje się ludzka tragedia, rodzina zmagająca się z konsekwencjami systemowych zaniedbań.

Dla polskich rodzin mieszkających w UK, wyzwania są podwójne. Bariera językowa, różnice kulturowe i brak znajomości systemu dodatkowo zwiększają ryzyko, że ich dzieci padną ofiarą błędnej diagnozy. Dlatego tak ważne jest, aby polska społeczność była świadoma swoich praw, znała mechanizmy wsparcia i nie bała się domagać najlepszej możliwej opieki dla swoich dzieci.

Wprowadzenie Reguły Marthy, rozwój technologii diagnostycznych i rosnąca świadomość problemu dają nadzieję na poprawę. Jednak prawdziwa zmiana wymaga nie tylko nowych procedur i technologii, ale przede wszystkim fundamentalnej transformacji kultury medycznej – od hierarchicznej i paternalistycznej do otwartej, partnerskiej i skoncentrowanej na pacjencie i jego rodzinie.

Każde dziecko zasługuje na właściwą diagnozę i leczenie. Każdy rodzic ma prawo być wysłuchanym, gdy martwi się o zdrowie swojego dziecka. To nie przywilej, ale podstawowe prawo, o które wszyscy – niezależnie od pochodzenia czy języka – musimy się upominać. Tylko wspólnym wysiłkiem możemy doprowadzić do systemu, w którym tragedie takie jak śmierć Williama, Marthy czy Kelsey staną się przeszłością, a nie codziennością brytyjskiej pediatrii.

Oczywiście! Oto najważniejsze źródła wykorzystane podczas przygotowywania tego artykułu:

NHS Resolution – Oficjalne raporty o błędach medycznych:

Badania naukowe o błędach diagnostycznych u dzieci:

Źródła dotyczące przypadków medialnych:

Brak podobnych wpisów.

    • Please prove you are human by selecting the star.
    Call Now Button